Doom 2 için yaşadıklarımın benzerini Doom 3 içinde yaşadım. Doom 2 çıktığında 286 işlemcili bir PC kullanıyordum. Bu nedenle 486 DX4-75 işlemcili bilgisayara terfi edene kadar oynayamamıştım. Doom 3 çıktığında da düzgün oynamak için Pentium 4 1.5 Ghz işlemci, Nvidia Geforce 4 ekran kartı ve en az 384 MB Ram öneriliyordu. O zamanlar ben Pentium 3 450 Mhz, 64 MB Ram ve Vodoo2 ekran kartına sahiptim. Haliyle Doom 3’ün yanından bile geçemedim. Sağda solda ışıklandırma efektleri, oyundan sahneler gibi görüntülere rastlıyordum. Üstelik bu sefer Cem’in de PC’si yeterli gelmemişti.
Hiç aklımıza gelmeyen bir şey oldu. Emre zamanın en iyi işlemci ve ekran kartına sahip bir PC aldı. Emre, Cem ve ben Doom3’e takılmaya başladık.
Oyun ilk ikisinden hatta quake’den bile farklı olduğu için o kadar ilgimi çekmemişti. Bu defa id software bir korku oyunu yapmıştı. Doom 3 önceki oyunlar gibi aksiyon değil de daha temkinli ilerlenmesi gereken bir oyun haline gelmişti. Oyun aşırı karanlıktı. El feneri ile ilerlemek gerekiyordu. Oyunda el feneri ile silah aynı anda tutulamadığı için gergin olan ortam daha da geriliyordu. Karanlıkta oynayınca insanı yerinden zıplatıyordu, zaten bir sandalye kırmışlığımız oldu. Pek ilgimi çekmediği için oyunu yarım bıraktım.
O güne kadar ışıklandırma konusunda bu kadar başarılı başka bir oyun daha görmemiştim. Lambalar hareket ettikçe gölgelerde yer değiştiriyordu. Fizik kuralları da insanı şaşırtıyordu. Önceki bölümlerde olmayan, oyuncuya yardımı dokunan NPC’ler de Doom 3’e eklenmişti.
Doom 3’ü yıllar sonra Playstation store’da görünce almaya karar verdim. Doom 2016’yı yeni bitirmiştim ve Doom 3’ün yarım kalması beni rahatsız etmişti. Playstation versiyonuna başlayınca, harika bir güncelleme yapıp Doom 3’te el feneri açıkken ateş edebilmeyi sağladıklarını gördüm. Böylece benim için oynanabilirlik biraz daha artmıştı. Artık oyunun 12 yıllık olmasından ötürü PS4 bölümleri el şıklatana kadar yüklüyordu. Tabi yaşından dolayı hayran kaldığımız ışıklandırma teknolojisi de bir hayli basit görünmeye başlamıştı.
Diğerleri kadar olmasa da Doom 3’ü de keyifle oynayıp bitirdim. Arada bir iki yerde kayboldum, nefret ettim. Yine de bırakmadım. Sonunda Cyberdemon’u da alt ederek oyunu bitirdim.
