Hava savaşı oyunları oldum olası beni çok etkilememiştir. Düşününce keyif aldığım oyunlardan ilk aklıma gelenler F-22 Retaliator (1995) ve Hawx (2010) oldu. Hele Microsoft’un Flight Simulator serisi gibi gerçekçi oyunlar bana iyice sıkıcı geliyor.
İndirim günlerinde Ace Combat 7’nin fiyatının 60₺’ya düştüğünü görünce merak ettim ve belki bana bu türü sevdirir düşüncesiyle satın aldım.
Oyuna normal zorluk derecesinde başladım. İlk uçak olarak F-16 verdi ve ilk görevleri bu uçakla yaptım. Simülasyondan çok arcade havası daha ağır basıyor. Bu sebeple ilgimi çekti diyebilirim. İlk dört görevin ardından bir takım fikirlerim de oluşmaya başladı. Öncelikle hem uçak hem de yeryüzü modellemeleri çok başarılı. Gördüğüm kadarıyla birçok farklı model açılmayı bekleyen uçak var. Kazandığım parayla hangilerini açabileceğimi zamanla göreceğim. Uçak upgrade etmenin önemli olduğunu fark ettim, zira bölümler zaman alıcı ve zorlayıcı olabiliyor. Düşmanların arasında drone’ların olduğunu gördüm. Düşman çeşitliliğini ilerleyen bölümlerde daha net söyleyebilirim ancak gördüğüm kadarıyla çeşitlilik var. Açık dünya gibi bir mantık yok ve bölüme tekrar başlayınca her şey bir önceki sefer ile aynı sırada olmaya devam ediyor.
Sevmediğim konulardan biri ekranda çok fazla hedef göründüğü zaman aralarında asıl hedefinizi bulmak kafa karıştırıyor. Çok sayıda hedefin arasında geçiş yapmak da zor olmuş.
İlk bölümlerden keyif aldığımı söyleyebilirim. Umarım böyle de devam eder.